شاه أرمن

شاه أرمن . [ هَِ ءَ م َ ] (اِخ ) نام افراد سلسله ای که در ارمنستان فرمانروایی داشتند و بدست ایوبیان منقرض گردیدند. لین پول در طبقات سلاطین اسلام و نیز تاریخ کرد آورده است : هنگامی که شکمان [ سقمان ] که اورا بمناسبت نام مخدومش قطب الدین اسماعیل حکمران سلجوقی مرند آذربایجان قطبی میخواندند در سال 493 هَ . ق . 1100 م . شهر خلاط را در ارمنیه از بنی مروان گرفت وبساط آنها را برچید فرزندان و ممالیک ایشان مدت یک قرن در این ناحیه حکومت میکردند تا آنکه ایوبیان در سال 604 هَ . ق . 1207 م . ایشان را از میان برداشتند.(طبقات سلاطین اسلام ص 152) (تاریخ کرد ص 192). و مقصود از ارمن منطقه ٔ خلاط و اعمال آن باشد که آن را به ارمینیه ٔ کبری نیز خوانند و شاه ارمن لقبی بوده است کسی را که بر این منطقه حکومت میکرده است . چنانکه ابوشامه در کتاب «الروضتین » گوید: که نورالدین پس از جنگ دمیاط در سال 565 هَ . ق . عماد را به خلاط و حاکم آن فرستاد و در آن هنگام ظهیرالدین سکمان معروف به شاه ارمن آنجا حاکم بود. (از الالقاب الاسلامیة ص 352).