شأو

شأو. [ ش َءْوْ ] (ع مص ) درگذشتن و سبقت نمودن . (منتهی الارب )(از اقرب الموارد). شأوت ُ القوم شأواً؛ اذا سبقتهم . (تاج العروس ). || بشگفت آوردن کسی را. || خاک از چاه برکشیدن . (منتهی الارب ). نزع من البئر شأوا کثیراً؛ از چاه خاک بسیار درکشید.