شاگار

شاگار. (اِ مرکب ) بمعنی کاری که بحکم شاه باشد و مزد ندهند و شایگان نیز گویند چه در اصل شاهگان بوده و آن را بیگار یعنی کار بی مزد گویند. (از آنندراج ) :
گناهی ندارم بهانه نهی
چو شاگرد شاگار چندم دهی .

فردوسی .

اما همچنانکه از شرح لغت نیز برمی آید اصل کلمه شاکاراست نه شاگار.