شبو. [ ش َب ْوْ ] (ع مص ) بلند گردیدن . (از اقرب الموارد). || روشن شدن و درخشیدن چهره پس از تغیر. || روی پا برخاستن اسب . || افروختن آتش . (از اقرب الموارد). || گلوله کردن و به شکل کلاف درآوردن نخ و ریسمان . (از دزی ج 1 ص 726).

شبو

شبوة

کلافه

clewed

clewing

cluing

clued

گئندله نخ

clew

دِشک،دِشکه،دُشکه،دُشکی

clue

سر به سر گذاشتن به طور دوستانه

مسیر دوچرخه

این مرد (= معرفه) از آن مرد (= معرفه) جوان­تر است.

غنا

سنگ سای

شمس آباد

لغت‌نامه دهخدا