شبکولغتنامه دهخداشبکو. [ ش َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) شب کوک . شب کوکه . شب کوکا. گدایی را گویند که شبها بر پشته یا درختی که در میان محله واقع باشد برآید و به آواز بلند نام مردم محل رابرد و دعا کند تا به او صدقه دهند. (فرهنگ نظام ).
