شبیاره

شبیاره . [ ش َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) می نو و شراب تازه . (ناظم الاطباء). || مرکباتی که بیمار را دهند به شب گاه خفتن برای جلوگیری از استفراغ یا برای تلیین مزاج . (یادداشت مؤلف ) : شبیاره ها به اندازه ٔ حاجت باید داد و افراط نشاید کرد تا خشکی زیادت نشود. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). رجوع به شبیار در این معنی شود.