شتامةلغتنامه دهخداشتامة. [ ش َت ْ تا م َ ] (ع ص ) مؤنث شتام . || رجل شتامة؛ که بسیار دشنام دهد. (از ذیل اقرب الموارد). || شیر که ترش روی و عابس باشد. (از اقرب الموارد).
