شجراء

شجراء. [ ش َ ] (ع ص ، اِ) درخت و هرچه ساق دارد از نبات ، و ارض شجراء، زمین درختناک . واحد و جمع در وی یکسان است و گفته شده که جمع است و یکی آن شجرة است بر قیاس : قصبة و قصباء و طرفة و طرفاء. (منتهی الارب ). سیبویه گوید که شجراء واحد و جمع است . و آن به معنی زمین پردرخت است و جایی که درخت در هم فرورفته چون جنگل و مقابل آن مرداء است . (از اقرب الموارد). درختستان . (دهار).