شجره ٔ طوبیلغتنامه دهخداشجره ٔ طوبی . [ ش َ ج َ رَ / رِ ی ِ با ](اِخ ) درخت طوبی . و طوبی درختی است در بهشت . رجوع به طوبی شود. || (اِ مرکب ) در اصطلاح عرفا اصول معارف و اخلاق حسنه است . (فرهنگ اصطلاحات عرفا).
