شخیدهلغتنامه دهخداشخیده . [ ش َ دَ ] (ن مف ) پژمرده شده . (برهان ). || لغزیده و افتاده . (برهان ). || خود را هنگام افتادن و غلطیدن نگاهداری کرده . (از ناظم الاطباء).
