شدرک

شدرک . [ ] (اِخ ) (به معنی پادشاه من ) یکی از آن جوانانی است که در کتاب دانیال مذکور است و از اورشلیم در سال 604 ق .م . به بابل به اسیری برده شدند و در آنجا برای خدمت سلطان بابل تربیت گشتند اسمهای ایشان را تغییرداده به اسم خدایان خود نامیدند. (قاموس کتاب مقدس ).