شرافةلغتنامه دهخداشرافة. [ ش َ ف َ ] (ع مص ) بزرگ و بلندقدر شدن و عالی مرتبه گردیدن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). شرف . (از منتهی الارب ). رجوع به شرافت شود.
