شرج

شرج . [ ش َ رَ ] (ع اِ) جای فراخ از وادی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ، اشراج . || راه کهکشان . (منتهی الارب ). مجره . (اقرب الموارد).
- شرج السماء ؛ راه کهکشان . (مهذب الاسماء).
|| خو و طبیعت . یقال : فلا رأیهم رأیی و لاشرجهم شرجی ؛ یعنی طبیعتی . (منتهی الارب ). || شرم زن . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ). || محلی که مابین شرم زن و مقعد باشد. || مجمع حلقه ٔ دبر که منطبق میگردد. (از تاج العروس ) (از ناظم الاطباء). || گوشه ٔ جامه دان . (منتهی الارب ). بند جامه دان . یقال : عقد شرج العیبة؛ یعنی بست بند جامه دان را.(از اقرب الموارد). بند جامه دان . || بند قرآن . || بند خورجین و امثال آن . (از تاج العروس ). بند بغچه . || برهنگی و کفتگی (ترکیدگی ) کمان . (منتهی الارب ). شقاق در کمان . (از اقرب الموارد). شکاف کمان . (غیاث اللغات ). ج ، اشراج .