شعرباره

شعرباره . [ ش ِ با رَ / رِ ] (ص مرکب ) شعردوست . بسیار عاشق شعر. (یادداشت مؤلف ) :
رفیقی داشتم عالی ستاره
دلی چون آفتاب و شعرباره .

عطار.