شعله گر
لغتنامه دهخدا
شعله گر. [ ش ُ ل َ / ل ِ گ َ ] (ص مرکب ) شعله کار.که آتش برافروزد. آتش افروز. شعله افروز :
مفید طبع بلندم چو شمع دارد گرم
ز حسن پرتو معنی دکان شعله گری .
و رجوع به شعله کار شود.
مفید طبع بلندم چو شمع دارد گرم
ز حسن پرتو معنی دکان شعله گری .
ملا مفید بلخی (از آنندراج ).
و رجوع به شعله کار شود.