شغب ناک

شغب ناک . [ ش َ غ َ ] (ص مرکب ) صاحب آوازه . (آنندراج ). خروشان . نالان . فریادکنان . (یادداشت مؤلف ). غرش کنان . با شور و غوغا :
تا روی به جنبش ننهد ابر شغب ناک
صافی نشود رهگذر سیل ز خاشاک .

منوچهری .

برآورد از جگر آهی شغب ناک
چو مصروعی ز پای افتاد بر خاک .

نظامی .

به خدمت بر زمین غلطید چون خاک
خروشی برکشید از دل شغب ناک .

نظامی .

زد نعره ای آنچنان شغب ناک
کاُفتاد هزاهزی در افلاک .

نظامی .

زآن جمله ٔ آهوان چالاک
بود آهوَکی عجب شغب ناک .

نظامی .

دریغا آنچنان سرو شغب ناک
ز باد مرگ چون افتاد بر خاک .

نظامی .

بحر شغب ناک چو گشت آشکار
بر صفت قطره نهان گم شدم .

عطار.