شغموم
لغتنامه دهخدا
شغموم . [ ش ُ ] (ع ص ) دراز نیکوصورت . گویند: رجل شغموم و امراءة شغموم و جمل شغموم و ناقة شغموم . ج ، شغامیم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). اشتر تمام خلق .ج ، شغامیم . (مهذب الاسماء). و رجوع به شغمومة شود.
