شفادارو

شفادارو. [ ش ِ / ش َ ] (اِ مرکب ) پادزهر و داروی شفا. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از انجمن آرا) (از برهان ). پازهر. فادزهر. نوشدارو. (یادداشت مؤلف ). پادزهر. (فرهنگ جهانگیری ) :
نهد در بیخ دندان ثعابین
سم و در سر شفا داروی نوشین .

نزاری قهستانی (از جهانگیری ).