شفاعت

شفاعت . [ ش َ ع َ ] (از ع ، اِمص ) خواهش گری و پایمردی . (از ناظم الاطباء) (صراح اللغة). خواستاری . ذرع . خواهشگری .خواهشگری کردن . پایمردی . (یادداشت مؤلف ). خواهش . (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی ). || توسطو میانجیگری و پادرمیانی . || درخواست و استدعای عفو و بخشش . (ناظم الاطباء). میانگی در پیش شاهی یا بزرگی تا بر گناه کار بخشاید. (یادداشت مؤلف ).فارسیان به معنی آمرزش خواستن گنهکار را با لفظ کردن و بردن استعمال نمایند. (آنندراج ) : گفت [ بوسهل ] نخواهم رفت تا آنگاه که خداوند بخسبد که نباید رقعتی نویسد به سلطان [ مسعود ] درباب حسنک به شفاعت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 282). تا خوارزمشاه در میان آمدی و به شفاعت سخن گفتی ... چندین خون ریخته نشدی . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 354). من به میان آیم و دل امیر خراسان به شفاعت و درخواست خوش گردانم . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 202). امیر... جواب داد که شفاعت خواجه را درباب ایشان امضاء فرمودیم . (تاریخ بیهقی ).
گه رستخیز آب کوثر وراست
لوا و شفاعت سراسر وراست .

اسدی .

پشتم قوی به فضل خدای است و طاعتش
تا دررسم مگر به رسول و شفاعتش .

ناصرخسرو.

ولی آن مزد طاعت یا شفاعت
چه منت از تو میبایدکشیدن .

ناصرخسرو.

اگر ز عارضه ٔ معصیت شکسته دلی
ترا شفاعت احمد ضمان کند به شفا.

خاقانی .

فردا هم از شفاعت او کار آن سرای
در حضرت کریم تعالی برآورم .

خاقانی .

در چند مجلس به غیبت و حضور مشافهه و مراسله در این باب سخن راند تا شفاعت او به موقع قبول افتاد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 107). به شفاعت حضرت سلطان توسل ساخت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 343). یکی از وزرا پای تخت ملک بوسه داد و روی شفاعت بر زمین نهاد. (گلستان ). فرمود تا سیاه را با کنیزک استوار ببندند و از بام جوسق به قعر خندق دراندازند، یکی از وزرا روی شفاعت بر زمین نهاد. (گلستان ). || معاهده . || التماس . (ناظم الاطباء).
- شفاعت خواستن ؛ التماس کردن . (آنندراج ). استشفاع . استماحة.مَیْح . (منتهی الارب ): استشفاع ؛ شفاعت کردن خواستن . (تاج المصادر بیهقی ).
- شفاعت کن ؛ شفاعت کننده . شفیع. شافع :
درستی ده هر دلی کاو شکست
شفاعت کن هر گناهی که هست .

نظامی .

و رجوع به شفاعت کننده شود.
|| سفارش . (ناظم الاطباء).