شفتنلغتنامه دهخداشفتن . [ ش ِ ت َ ] (مص ) دیوانه شدن . (ناظم الاطباء). شیفتن . رجوع به شیفتن شود. || چکیدن . || خاریدن . || خراشیدن . || چکانیدن . || خارانیدن . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (برهان ).
