شفته
لغت‌نامه دهخدا
شفته . [ ش َ ت َ / ت ِ] (اِ) گلوله ای از ریسمان که بر دوک پیچیده شود. (از آنندراج ) (از غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء) (از برهان ). || ابتدای طلوع آفتاب . || هر چیز نازک و لطیف . || تختخواب . (ناظم الاطباء). || تباهی و کرم که در چرم و پوست پدید آید: قد حلم الادیم ؛ شفته یا شته پیدا کرد چرم . شته . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به شته شود. || ریم بسته بر جراحتی . (یادداشت مؤلف ) :
سر خمخانه را ناسور پیدا کرده بیطارم
به نیشی شفته ٔ دو کفته ٔ یک هفته بردارم .
|| خشک کرده ٔ میوه ها باشد. (از یادداشت مؤلف ) :
قدی چو قامت ... و سری چوگنده ٔ ...وز
لبی چو شفته ٔ آلو رخی چو پرده ٔ نار.
سر خمخانه را ناسور پیدا کرده بیطارم
به نیشی شفته ٔ دو کفته ٔ یک هفته بردارم .
سوزنی .
|| خشک کرده ٔ میوه ها باشد. (از یادداشت مؤلف ) :
قدی چو قامت ... و سری چوگنده ٔ ...وز
لبی چو شفته ٔ آلو رخی چو پرده ٔ نار.
سوزنی .
