شفهیلغتنامه دهخداشفهی . [ ش َ ف َ ] (ع ص نسبی ) منسوب به شفة. (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). لبی . (ناظم الاطباء). و رجوع به شفوی و شفة شود.
