شفیف

شفیف . [ ش َ ] (ع مص ) مصدر به معنی شَفَف . (از ناظم الاطباء). مصدر به معنی شفوف . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). تنک گردیدن جامه چنانکه پیدا و آشکار شود آنچه در زیر وی است . (از آنندراج ). و رجوع به شفف و شفوف شود. || باد سخت آمدن . (المصادر زوزنی ).