شقیذلغتنامه دهخداشقیذ. [ ش َ] (ع ص ) آنکه خواب نکند. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || کسی که مردم و هر چیزی را چشم زند. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به شقذان شود.
