شمشرالغتنامه دهخداشمشرا. [ش َ ش َ ] (اِ) گیاهی معطر که آن را مرزنگوش و به تازی آذان الفار گویند. (ناظم الاطباء) (برهان ). مرزنجوش است . (از اختیارات بدیعی ). رجوع به آذان الفار شود.
