شموذلغتنامه دهخداشموذ. [ ش ُ ] (ع مص ) شمذ. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). آبستن گردیدن ناقه پس دم دروا داشتن . (آنندراج ). رجوع به شمذ شود.
