شمیدیزگی
لغتنامه دهخدا
شمیدیزگی . [ ش َ زَ ](اِخ ) ابونصر محمدبن احمدبن حسن شمیدیزگی ازدی . از حسن بن علی خلال و محمدبن ابی عمر عدنی و جز آن دو روایت دارد و عبدالرحمن بن ابوالفتح سراج و جز وی از او روایت کرده اند. او حسن الحدیث است . (از لباب الانساب ).
