شناعة

شناعة. [ ش َ ع َ ] (ع مص ) زشت گردیدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شَنُعَ الشی ُٔ شناعةً و شَنَعاً و شُنْعاً و شُنوعاً؛ زشت گردید،فهو شَنیع و شَنِع و اَشْنَع. (از اقرب الموارد). || زشتی . (منتهی الارب ). || بسیارزشت گردیدن . (ناظم الاطباء). و رجوع به شناعت شود.