شنرةلغتنامه دهخداشنرة. [ ش َ / ش ِ رَ ] (ع اِ) رفتار و روش مرد صالح . (از منتهی الارب ). در لسان العرب بکسر «ش » و در قاموس بفتح آن ضبط شده است . رفتار مرد صالح . یقال : فلان یمشی الشنرة؛ ای مشیةالرجل الصالح . (از اقرب الموارد).
