شنملغتنامه دهخداشنم . [ ش ِ ن َ ] (ع اِ) پاره ٔ آتش که برجهد. یقال : یتطایر شنمه ؛ ای شراره من الغضب . (منتهی الارب ). بمعنی شلم . شراره ٔ غضب . (از اقرب الموارد) .