شهرباش

شهرباش . [ ش َ ] (نف مرکب ) شهرنشین . ساکن شهر. حضری . مدری . مقابل بادی و بدوی و بیابان باش و چادرنشین و بادیه نشین و صحرانشین و بری . (از یادداشت مؤلف ). ساکن درشهر و شهری . (ناظم الاطباء). قراری . (از منتهی الارب ). عرب [ ع ُ / ع َ رَ ]. مردم تازی شهرباش . (منتهی الارب ). و بجای شهرنشین بکار رفته است : عرب ؛ گروهی مردم تازی شهرباش ، عربی منسوب الیهم . (بحر الجواهر یوسف هروی ). مقابل بیابان باش : اعراب ؛ مردم تازی و هم سکان البادیة خاصة و النسبة الیهم اعرابی ، و لا واحد له و لیس الاعراب جمعاً للعرب . (بحر الجواهر یوسف هروی ).