شهرهلغتنامه دهخداشهره . [ ش ُ رَ / رِ ] (اِ) بمعنی سهره که از گلها ترتیب دهند. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). چیزی از گل و مروارید و از مقیش که بهنگام عروسی بر سر داماد بندند.
