شهرگاهلغتنامه دهخداشهرگاه . [ ش َ ] (اِ مرکب ) ناحیه ٔ شهر. شهرجای : ز یک میل کرد آفریدون نگاه یکی کاخ دید اندر آن شهر گاه .فردوسی (از آنندراج ).