شهریةلغتنامه دهخداشهریة.[ ش َ ری ی َ ] (ع ص نسبی ، اِ) نوعی از اسب تاتاری . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ج ، شهاری . (اقرب الموارد). || مؤنث شهری . (یادداشت مؤلف ).