شوء

شوء. [ ش َوْءْ ] (ع مص ) پیشی گرفتن بر کسی . (منتهی الارب ). پیشی گرفتن . مقلوب شأی معتل اللام است . (از اقرب الموارد). || اندوهناک کردن کسی را. || در شگفت آوردن : شأنی فلان . شُؤت ُ به ؛ به شگفت آمدم و مسرور و شادمان گردیدم از آن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).