شوارب

شوارب . [ ش َ رِ ] (ع اِ) ج ِ شارب ، بمعنی سبلت . موی دراز در هر دو کرانه ٔ بروت ، یا تمامه ٔ بروت شارب است . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ج ِ شاربة، مؤنث شارب . (از اقرب الموارد). رجوع به شاربة و شارب شود. || رگهای حلق . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || صخب الشوارب ؛ هر بدصدا را گویند: حمار صخب الشوارب ؛ خر سخت فریاد. (از اقرب الموارد). || راههای آب در حلق . (منتهی الارب ). مجاری آب در حلق . (از اقرب الموارد).