شوامت

شوامت . [ ش َ م ِ ] (ع اِ) ج ِ شامتة. پایهای ستور و هی اسم لها. قال ابوعمرو: لاترک اﷲ له شامتة؛ ای قائمة و یقال : بات فلان بلیلةالشوامت ؛ ای بلیلة شدیدة تشمت به فیها الشوامت . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به شامتة شود. || (ص ، اِ) ج ِ شامت ، به معنی شماتت کننده : بات طوع َالشوامت ؛ بسر آورد آنطور که شماتت کننده ٔ به او خواست . (از اقرب الموارد). و رجوع به شامت و شامتة شود.