شواکللغتنامه دهخداشواکل . [ ش َ ک ِ ] (ع اِ)ج ِ شاکل . راههای گشاده که از شارع عام برآمده باشد.(از منتهی الارب ). || ج ِ شاکلة. (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء). و رجوع به شاکل و شاکلة شود.
