ترجمه مقاله

شوربختی

لغت‌نامه دهخدا

شوربختی . [ ب َ ] (حامص مرکب ) بدبختی . (یادداشت مؤلف ). شوربخت بودن . تیره بختی . (فرهنگ فارسی معین ). نکبت . ادبار. نحس بودن بخت . بدبختی . مقابل پیروزی . مقابل مقبلی :
ز گیتی مرا شوربختی است بهر
پراکنده بر جای تریاک زهر.

فردوسی .


که پیروزی و شوربختی ازوست
تن آسانی و رنج و سختی ازوست .

فردوسی .


یکی را دگر شوربختی بود
نیاز و غم و درد و سختی بود.

فردوسی .


که من با سپاهی بسختی درم
برنج و غم و شوربختی درم .

فردوسی .


سوی چشمه ٔ شوربختی شتابد
کرا آز باشد دلیل و نهازش .

ناصرخسرو.


کسی که باده ٔ کین تو نوش خواهد کرد
ز شوربختی دردی خورد هم از سر دن .

سوزنی .


چوابر از شوربختی شد نمکبار
دل از شیرین شورانگیز بردار.

نظامی .


و آن شیفته دل ز شوربختی
میکرد صبوریی بسختی .

نظامی .


میزد نفسی به شوربختی
میزیست بصد هزار سختی .

نظامی .


سعدی قلم بسختی رفته ست و شوربختی
پس هرچه پیشت آید گردن بنه قضا را.

سعدی .


ترجمه مقاله