شوفلغتنامه دهخداشوف . [ ش َ ] (ع اِ) آلتی است از چوب یا سنگ و مانند آن که بدان زمین زراعت را برابر کنند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ماله (نزد کشاورزان ). (یادداشت مؤلف ).