شکارانگیزلغتنامه دهخداشکارانگیز. [ش ِ اَ ] (نف مرکب ) کسان که شکارها را از اطراف به مرکز برمانند و گرد کنند سهولت صید شاه و امیری را. (از یادداشت مؤلف ). آهوگردان . شکارران . شکارگردان .
