شکرفشانان
لغتنامه دهخدا
شکرفشانان . [ ش َ ک َ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) صفت حالیه . در حال شکرفشانی . در حالت شکرافشانی . در حال خواندن شعر یا آواز شیرین و خوش . در حال گفتن سخن شیرین :
ره پیش گرفت بیت خوانان
می شد همه ره شکرفشانان .
و رجوع به شکرفشان شود.
ره پیش گرفت بیت خوانان
می شد همه ره شکرفشانان .
نظامی .
و رجوع به شکرفشان شود.