شکرچین

شکرچین . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ] (نف مرکب )آنکه در ایام جشن و عید هرچه بیفتد جمع میکند. (ناظم الاطباء). آنکه بفخم بر چوب افراخته دارد و نثار درهوا برباید. نثارچین . (یادداشت مؤلف ) :
شدند از فخر حورالعین و رضوان
درین مجلس گهرباره شکرچین .

امیرمعزی (از آنندراج ).

بگوش خسرو چین همچنان سخن گوید
که پر شود ز شکّر آستین شکرچین .

سوزنی .

|| کنایه از شیرین گفتار :
عرصه ٔ جانفزای خاطر تو
مجمع طوطیان شکّرچین .

سیدحسن غزنوی (از آنندراج ).