شگفتیدن
لغت‌نامه دهخدا
شگفتیدن . [ ش ِ گ ِ دَ ] (مص ) متعجب شدن . (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). تعجب نمودن . حیران گشتن :
چو افراسیابش به هامون بدید
شگفتید از آن کودک نورسید .
ز خفتان رومی و ساز نبرد
شگفتید از آن کودک شیرخورد.
|| متعجب بودن . || آشفته شدن . (ناظم الاطباء).
چو افراسیابش به هامون بدید
شگفتید از آن کودک نورسید .
فردوسی .
ز خفتان رومی و ساز نبرد
شگفتید از آن کودک شیرخورد.
فردوسی .
|| متعجب بودن . || آشفته شدن . (ناظم الاطباء).
