شگن

شگن . [ ش ُ گ ُ ] (اِ) شگون . فال نیک . (ناظم الاطباء). مخفف شگون است که به فال نیک برداشتن و به میمنت دانستن چیزها باشد، مانند: پرواز مرغان و حرکات وسکنات آدمیان ، وحوش و امثال ایشان . (از برهان ) (از غیاث ). و این مفرس سُگن باشد مرکب از لفظ «سو» که به هندی نیک است و «گن » به معنی اثر. (از آنندراج ). فال نیک باشد و آن را مروا گویند. (فرهنگ جهانگیری ).
- شگن گرفتن ؛ فال نیک و شگون گرفتن . (فرهنگ جهانگیری ) :
ماه و زهره خیره بین از حسنشان
مشتری از رویشان گیرد شگن .

مولوی (از جهانگیری ).

رجوع به شگون شود.