شیاءةلغتنامه دهخداشیاءة. [ ش َ ءَ ] (ع اِمص ) خواهش و اراده ، و یقال : کل شی ٔ بشیاءة (بشیئة) اﷲ باری بمشیئة اﷲ اسم است مصدر را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). هر چیز بمشیت و اراده ٔ خداوند عالم است . (ناظم الاطباء).
