شیبانی

شیبانی . [ ش َ ] (اِخ ) ابراهیم بن محمد (223 - 298 هَ . ق .) ملقب به ابوالیسر. ریاضی دان و نویسنده و ادیب . اصل او از بغداد، و مدتی در قیروان مقیم بود و ریاست دیوان انشاء را از طرف بنی الاغلب و پس از آنها از طرف فاطمیین تصدی نمود و بر این حال بود تا آنکه درگذشت . او راست : سراج الهدی در معانی و اعراب قرآن . مسند در حدیث و قطب الارب و لقطالمرجان در ادب . (از اعلام زرکلی چ 2 ج 1 ص 57).