ترجمه مقاله

شیبة

لغت‌نامه دهخدا

شیبة. [ ش َ ب َ ] (اِخ ) ابن عبدشمس . از بزرگان قریش در دوره ٔ جاهلیت . اسلام را درک کرد اما بر عقیده ٔشرک بقتل رسید. وی یکی از هفده نفری است که آیه ٔ «کما انزلنا علی المقتسمین » (قرآن 90/15) [ بنابر رأی قرطبی ] در حق وی نازل شده است . این گروه در آغاز ظهور اسلام گردنه های مکه را میان خود تقسیم کردند و درموسم حج مردم را از رسیدن به پیامبر منع مینمودند. شیبه در جنگ بدر با یاران خود حضور داشت و در همانجاکشته شد. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 3 ص 264) :
ولید و حارث و بوجهل و عتبه و شیبه
کجاست آصف و کو ذوالخمار و کو عنتر.

ناصرخسرو.


ترجمه مقاله