شیبة

شیبة. [ ش َ ب َ ] (اِخ ) ابن عثمان جمحی . بنابه روایت امام یافعی در سنه ٔ 39 هَ . ق . میان موافقان حضرت علی (ع ) و متابعان معاویةبن ابی سفیان درباب اقامت مناسک حج وامامت بر مسلمین نزاع واقع شد و به اهتمام ابوسعید خدری این اختلاف چنین رفع گردید که هیچیک از طرفین نزاع در امر امامت حجاج دخالت ننمایند و شیبةبن عثمان جمحی مقتدا باشد. (از حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 575).