شیبة
لغتنامه دهخدا
شیبة. [ ش َ ب َ ] (ع مص ) شیب . (منتهی الارب ). سپید شدن موی . (از اقرب الموارد). سپید شدن موی سر. (دهار). سپید شدن سر. (تاج المصادر بیهقی ). سپید گشتن موی سر. (یادداشت مؤلف ). رجوع به شیب و رجوع به مصادر مترادف آن شود. || پیر شدن . (یادداشت مؤلف ).